فرمت: PDF
تعداد صفحات: ۳۳
عثمانی به عنوان بزرگ ترین و پهناورترین دولت اسلامی پس از فروپاشی خلافت
عباسی شناخته می شود. 1 این دولت در سده های هفتم و هشتم هجری / سیزدهم و
چهاردهم میلادی در سرزمین آناتولی ظهور کرد ؛ 2 در نیمه د وم سده چهاردهم، به
1. C. E. Bosworth, “Othmanli”, The Encyclopaedia of Islam, CD-ROM Edition v. 1.0, 1999,
Koninklijke Brill NV, Leiden, The Netherlands.
2. دربارۀ اصل و نسب عثمانیان اختلاف نظر وجود دارد و با توجه به فقدان مدارک مستند تار یخی به نظر
می رسد که نتوان در این باره به حکم قطعی رسید. بنا به روایات سنتی، نیای خاندان عثمانی فردی به نام
سلیمان شاه، رهبر ق بیله قا یی، است که در اواخر سده ششم هجر ی/ دوازدهم میلادی در ناحیه کوچکی
به نام ماهان در شمال شرق ایران حکومت م ی کرد. وی در اواخر سده هفتم هجری/ س یزدهم م یلادی
برای رها یی از مرگ و اسارت به دست مغولان ، که یورش خود را آغاز کرده بودند ، به همراه هزاران
ترکمن د یگر به غرب گر یخت. سلیمان شاه در رود فرات خفه شد و پس از و ی ق بیله اش از هم
گسیخت. دو تن از فرزندان وی بقا یای ق بیله را به خراسان بازگردانیدند و به خدمت مغولان درآمدند .
یکی از پسرانش به نام ارطغرل بخش ی از ق بیله را به آناتولی کوچ داد. ارطغرل نی ای خاندان عثما نی
است. زمانی که مغول ها حمله خود را از طریق عراق به داخل آناتولی شرقی آغاز کردند، ارطغرل برای
مقابله با مغول ها و بیزانسی ها با حدود 400 نفر از افراد ق بیله خود به خدمت سلاجقه روم درآمد و
سلطان سلجوق در از ای این خدمت زم ی نهایی را در نواح ی مرز ی آناتو لی غر بی به آنان واگذارد . پس
از مرگ ارطغرل (حوالی سال 679 ق./ 1280 م.) این قلمرو به همراه بخشی از قبیله قایی که قبلاً بر
عهده او بود، به پسرش عثمان واگذار شد . روایت د یگری نیز وجود دارد ک ه عثما نی ان پیوند ی با
سلاجقه روم نداشتند و قبا یل کوچ نشینی بودند که در سده ششم هجر ی/ دوازدهم م یلادی در منطقه
پراکنده شدند . آنان به مدت دو سده ب ه صورت اقوام کو چنشین زیستند و خدمات نظامی خود را به
←
مبلغ قابل پرداخت 16,000 تومان