1 . تواضع در برابر خدا و قانون

اساس بسيارى از كمالات تواضع و افتادگى است و روح تواضع نيز, بندگى و كرنش در برابر خداوند است. تابندگى و انقياد پروردگار نباشد, مراحل ديگر فروتنى ممكن نمى گردد. انسان بايد رابطه خود را با خدا, به گونه اى تنظيم كند كه تمامى اعمال و رفتارش رنگ عبوديّت و تسليم بگيرد و پيوسته خود را در برابر قدرتى لايتناهى و عظمتى بى كران, مشاهده نمايد. براساس اين اعتقاد و باور درونى, آنچنان, خاكسار و فروتن باشد كه جز تسليم و سرسپردگى در مقابل خداوند و اطاعت از قانون الهى و پايبندى به مقررات و حدود شرعى, انديشه ديگرى او را به خود مشغول ندارد. با چنين ديدى انسان در برابر خداوند, همچون قطره اى در برابر درياى بى كران, احساس حقارت و فروتنى مى كند و هيچ گاه گرفتار غرور و تكبر نمى گردد. امام صادق(ع) فرمود:

(اصل التواضع من جلال الله وهيبته وعظمته وليس لله عزّوجل عبادة يقبلها و يرضاها الاّ وبابها التواضع. ولايعرف ما فى معنى حقيقة التواضع الاّ المقرّبون المستقلّين [المتصلون] بوحدانيته).