لینک اینستاگرام:https://www.instagram.com/mahsa_jasur?utm_sourc

«سياستهايي كه امكان تحرك بيشتري را براي جمعيت مي پذيرند، احتمالاً با سياست ارتقاء زندگي توده مردم هماهنگي بيشتري دارند.»

بيش از 71 درصد از فقراي جهان در اواسط دهه 1980 در ناحية اسكاپ[3]‌ زندگي مي كرده اند كه اكثريت عظيمي از آن در مناطق روستايي اين ناحيه ساكن بوده اند (به نقل از گزارش بانك جهاني 1990 [4] ). در مقايسه پديدة فقر در مناطق شهري و روستايي، در روستاها هم از نظر ديد كلي و هم ازنظر تعداد، فقر بيشتري مشاهده مي شود. به اين ترتيب ممكن است چنين نتيجه گيري شود كه برنامه هاي ريشه كني فقر مي يابد در بخش روستايي متمركز شوند. اين مقاله درصدد بحث عمومي پديده فقر نيست بلكه سعي دارد ارتباطات معني داري كه بين شهر روستا وجود دارد را مشخص نمايد و ايـــــن مطلـب را خاطر نشان مي سازد كه هر برنامه ايكه منحصراً بر روي مناطق روستايي (يا مناطق شهري) متمركز شود، بسياري از نيروهاي واقعي كه مي تواند در كاهش فقر مؤثر باشد، ناديده انگاشته است؛ نگرش به مناطق شهري و يا روستايي بصورت جداگانه كار خطائي است.

ناحية اسكاپ همچون ديگر نواحي دنيا در حال شهري تر شدن