لینک اینستاگرام:https://www.instagram.com/mahsa_jasur?utm_sourc

مدارا و نرمش

((مُدارا)) در لغت به معنى نرمش و ملاطفت و مهربانى است و در عرف به معنى رفتار مهربانانه و نرمش در گفتار و رفتار با ديگران است. و در روايات اسلامى نيز به معنى نرمش و ملاطفت با خلق و بندگان خداداشتن و با رفق ولين با آنان رفتار كردن, و از خطأ و لغزشهاى آنان چشم پوشى كردن آمده است
با دقت و تفحص و تتبع در آيات قرآن كريم و روايات معصومين (ع) و سيره پيشوايان دين بخوبى بدست مىآيد كه ((مدارا و نرمش, رأفت و رحمت)) يك اصل مهم در دين مبين اسلام است. و يكى از عوامل گسترش اسلام در شبه جزيره عربستان و در جهان همين اصل بوده است كه در دل و جان انسانها نفوذ كرد و قلب آنان را به اسلام متمايل ساخت و در كتابهاى روايى و اخلاقى ((مدارا و رفق)) به عنوان يك ارزش تلقى شده است ; و فصول و ابواب زيادى نيز به اين بحث اخصاص يافته است

ظرف و محل مدارا

مهمترين بحثى كه در اين فصل مطرح است, بيان اين نكته است كه مدارا و نرمشى كه بعنوان يك اصل ارزشى در اسلام پذيرفته شده, ظرف و محل جريان آن كجا است؟ آيا مدارا و نرمش يك اصل مطلق است؟ در همه جا ولو در اصول و قوانين دينى نيز جارى است يا خير؟ در پاسخ مى گوييم اين اصل همانند ساير اصول و قوانين مطلق نيست و حد و حدودى دارد, و اجراى اين اصل در مجموعه فراتر از حد و حدود تعيين شده آن, تبديل به يك پديده ضد ارزشى به نام ((ادهان و مداهنه)) يعنى مصانعت و سازگارى و نرمش و كوتاه آمدن در حق مى شود همانگونه كه اعمال نكردن اين اصل در مرز خويش نيز تبديل به يك ناهنجارى ديگر بنام ((خشونت)) مى شود. آنچه كه از آيات و روايات و سيره عملى معصومين (ع) بدست مىآيد اين است كه, مدارا و سازش در موارد زير پسنديده است